امروز هفدهم بهمن ماه برابر با بیست و پنجم ماه رجب مصادف است با سالروز شهادت هفتمین امام معصوم، حضرت موسی بن جعفر (ع). آن حضرت در هفتم صفر سال ۱۲۸ هجری قمری در منطقه ای میان مکه و مدینه به نام ابوا متولد شدند و تقریبا ۵۴ سال زندگی کردند. مدت امامت امام هفتم ۳۴ سال بود و در این مدت غالباً یا زندان یا در تبعید بودند. امام کاظم (ع) در سال ۱۸۳ قمری در زندان سندی بن شاهک به دستور هارون الرشید به شهادت رسید.

حجت الاسلام حمیدرضا مطهری به مناسبت سالگرد شهادت امام موسی بن جعفر (ع) در گفت و گو با خبرنگار نگاه قم نو، گفت: این امام همام با شیوه های مختلف تربیتی، عملی، مناظره های سیاسی و مبارزه بی امان با غاصبان خلافت و تربیت شاگردان بسیاری، مبانی راه حق و حقیقت را برای همگان آشکار ساخت.

وی ادامه داد: هر یکی از ائمه معصومین (علیهم السلام) تجلی برخی صفات الهی و آیات قرآن هستند و امام کاظم (ع) مظهر آیه ۱۳۴ سوره آل عمران هستند که می فرماید «والکاظمین الغیظ» و به همین دلیل آن حضرت به نام «کاظم» نامیده شدند، چون در برابر مشکلات صبور و بر خشم خود مسلط بودند.

وی از انس موسی بن جعفر با قرآن سخن گفت و افزود: ابراهیم بن عبدالحمید می‌گوید «بر امام کاظم (ع) در اتاقی که نماز می‌خواند وارد شدم، در آن اتاق ظرف خرما و شمشیر و قرآن موجود بود (قرب الاسناد، ص ۱۷۴ و بحارالانوار، ج ۴۸، ص ۱۰۰) و در وصف امام کاظم (ع) آمده است «ژرف‌اندیش‌ترین مردم زمانش بود و بیشترین مراقبت و حفظ را نسبت به قرآن داشت و نیکوترین صوت قرآن را داشت. هنگامی که قرآن می‌خواند شنوندگان محزون و گریان می‌شدند». (بحارالانوار، ج ۴۸، ص ۱۰۴ و الارشاد، ص ۳۱۳).

وی افزود: همچنین از این نقل ها برداشت می شود که امام کاظم (ع) اهل تفکر، دقت و ژرف‌اندیشی بودند و در امور علمی، اجتماعی، سیاسی و سایر امور سطحی‌نگر نبودند. به عبارت دیگر اهل بیت بر اساس دستورهای قرآن اهل تفکر، تعقل و تدبّر و ژرف‌اندیشی بوده‌اند.

این عضو هئیت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ادامه داد: امام موسی کاظم(ع) در علم، فروتنی، سخاوت و بخشندگی زبانزد همگان بود؛ باب الحوائج تمام تلاش خویش را برای انجام دادن رسالت سنگین امامت و هدایت مسلمانان به کار می‌بست و در جهت گسترش فرهنگ و تمدن اسلامی اقدامات شایسته‌ای را به سرانجام رساند.